Zapalenie gruczołu krokowego to zapalenie gruczołu krokowego spowodowane infekcją. Choroba ta często występuje u mężczyzn powyżej 25 roku życia, niezależnie od ich aktywności seksualnej czy fizycznej.
Zapalenie gruczołu krokowego dzieli się na duże grupy według różnych kryteriów: powodu, etapu, miejsca lokalizacji patologii. Pod wieloma względami bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego można pomylić z objawem przewlekłego bólu miednicy. Zwróć szczególną uwagę na objawy, które Cię niepokoją.
Etapy choroby, oznaki i metody badawcze
Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego może mieć następujące objawy: ból w pachwinie, w okolicy lędźwiowej, w podbrzuszu; częste parcie na mocz, nieodparte pragnienie opróżnienia pęcherza w tym momencie, oddawanie moczu jest bolesne lub z pieczeniem i małymi porcjami, uczucie niepełnego opróżniania, częste nocne chodzenie do toalety, słaby strumień moczu.
Powoduje
Występuje w wyniku infekcji dotykających gruczołu krokowego, takich jak: E. coli, gonokoki, chlamydia, ureaplasma, Pseudomonas aeruginosa, Trichomonas, gardnerella i tym podobne. Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego rozpoznaje się na podstawie badania palpacyjnego przez odbyt (odbyt). W takim przypadku stan zapalny gruczołu będzie zagęszczony, obrzęknięty, a dotknięcie go powoduje ból.
Odmiany choroby
Ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego pojawia się nagle i może objawiać się następującymi objawami: trudna erekcja, bolesny i utrudniony wytrysk, ból podczas wypróżnień, krew w nasieniu, gorączka, nudności i wymioty, gorączka, ogólny letarg i złe samopoczucie.
W przypadku podejrzenia ostrej postaci bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego badanie dotykowe wykonuje się bardzo ostrożnie. Jakiekolwiek działanie mechaniczne jest niebezpieczne, ponieważ powoduje szybkie rozprzestrzenianie się stanu zapalnego do nadal nienaruszonych tkanek gruczołu lub może prowadzić do przebicia ropnia. W przypadku wykluczenia badania palpacyjnego, badania moczu i soku prostaty zaleca się ogólne badanie krwi.
Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego obejmuje wszystkie powyższe objawy, a w analizie moczu, płynu nasiennego i soku prostaty obecność bakterii i zawartość białych krwinek jest wyższa niż normalnie. Podczas badania dotykowego gruczołu obserwuje się jego stwardnienie i guzowatość. Pamiętaj, aby dotknąć brzucha: w zaawansowanych przypadkach powiększony pęcherz wystaje ponad macicę.
Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego diagnozuje się metodą laboratoryjną, za pomocą mikroskopii rozmazu soku prostaty, oblicza się nasycenie białych krwinek - leukocytów. Metoda wysiewu bakteriologicznego pozwala określić klasę czynnika wywołującego drobnoustroje i jego wrażliwość na leki przeciwbakteryjne. Jednocześnie określa się poziom PSA (antygen specyficzny dla prostaty) i przepisuje TruZI prostaty.
Środki, które należy podjąć
Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego leczy się antybiotykoterapią przepisaną przez urologa. Na podstawie wyników Twoich badań specjalista dobierze lek i dawkowanie, a także ustali konkretne warunki terapii. W leczeniu zapalenia gruczołu krokowego antybiotykami najpierw przepisuje się leki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania, takie jak makrolidy, cefalosporyny i ampicyliny.
Czas przyjmowania antybiotyków zależy od ciężkości twojego stanu i progresji choroby, ale w żadnym wypadku nie trwa krócej niż tydzień. Ponieważ przy krótszym przebiegu istnieje możliwość powrotu choroby i jej powikłań do postaci przewlekłej.
Podczas leczenia bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego nie należy zaniedbywać picia dużej ilości wody: częste oddawanie moczu jest środkiem zapobiegawczym wznoszenia się patogennej flory. Zmniejsza również toksyczność. W sytuacji, gdy oddawanie moczu jest utrudnione, zaleca się oddawanie moczu przez cewnik moczowy.
Rodzaje leczenia choroby
Ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego powinno być leczone w warunkach szpitalnych. Leczenie ambulatoryjne (w domu lub podczas wizyty w szpitalu, w przypadku jakichkolwiek zabiegów) jest wysoce niepożądane, ponieważ nie daje możliwości właściwej kontroli przebiegu choroby, ponieważ istnieje niebezpieczeństwo szybkiego pogorszenia się stanu, oraz jego przejście do bardzo ciężkiego i objawy ropnia (ciężki stan spowodowany ropnym zapaleniem).
Często stosowany w leczeniu ostrego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego jednocześnie więcej niż jednego antybiotyku, co pomaga zwiększyć skuteczność terapii oraz szybką eliminację stanu zapalnego i wywołanych nim powikłań.
W warunkach leczenia szpitalnego pacjenci w ciężkim stanie trafiają do łóżka. W czasie leczenia poprawia się zachowanie żywieniowe i dietę: jedzenie podawane jest na ciepło i na puree, drażniące potrawy (ostre, słone, smażone i tłuste) są całkowicie wykluczone. Obowiązkowe jest rzucenie palenia i spożywanie napojów alkoholowych.
W razie potrzeby przepisywane są leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe.
Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego leczy się przez 1 do 1, 5 miesiąca antybiotykami i fizykoterapią. Lekarz ustala plan leczenia indywidualnie dla każdego pacjenta. Jeśli przewlekła infekcja jest spowodowana kamieniami w cewce moczowej lub prostacie lub innymi rodzajami zaburzeń układu moczowo-płciowego, pacjentowi można przepisać długi cykl antybiotyków.
Rozpoczęcie leczenia przewlekłego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego jest często zmuszane do opóźnienia, jeśli bakterie nie wykryły podatności na leki. Przypisz kurs immunoterapii i przepisz witaminy. Zbawienny wpływ ma fizjoterapia – magnetoterapia, elektroforeza, elektrostymulacja, laseroterapia i masaż prostaty.
Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego wymaga regularnego powtarzania leczenia antybiotykami, ponieważ prawdopodobieństwo nawrotu jest wysokie. Schemat leczenia bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego będzie różny i dostosowany do indywidualnego pacjenta. W takim przypadku zostaną wzięte pod uwagę: przyczyny, które spowodowały stan zapalny; forma, klasyfikacja i stadium choroby; tolerancja leków na pacjentów itp.
Co możesz zrobić sam
Leczenie zapalenia gruczołu krokowego antybiotykami jest jedynym możliwym sposobem, ale dopuszczalna jest niewielka pomoc jako lek alternatywny. Jeśli zdecydujesz się na jednoczesne leczenie zapalenia gruczołu krokowego środkami ludowymi, bądź ostrożny, ponieważ wywary z ziół i produktów pszczelich mogą powodować alergie.
Świece miodowe. Aby je przygotować, będziesz potrzebować: miód-1 łyżeczka, mąka żytnia-3 łyżki. l. surowe jajko kurze - pół. Wszystko to należy wymieszać w jednorodną masę.
Tworzą czopki doodbytnicze - świece o średnicy nie większej niż centymetr. Pozostaw świece w zamrażarce po 8-10 godzinach, mogą być już używane.
Dwa razy dziennie rano i przed snem, po opróżnieniu jelit, czopek wstrzykuje się do jelita przez odbyt. Musisz je nakładać dwa razy dziennie przez miesiąc. Po tygodniowej przerwie powtórz kurs.
Korzeń łopianu. Jedną łyżkę korzenia łopianu zalać dwiema szklankami przegotowanej wody, a następnie gotować przez 5-6 minut. Odwar pić dwie łyżki stołowe na pusty żołądek przed każdym posiłkiem.
Włącz do codziennej diety cebulę, pietruszkę, marchew w dużych ilościach, pestki dyni, szparagi. Mężczyźni prowadzący siedzący tryb życia znacznie częściej mają problemy z prostatą. Dlatego oprócz leczenia i profilaktyki choroby będą zwykłe ćwiczenia.
W pracy i podczas jazdy (np. stojąc w korku) możesz wykonywać ćwiczenia Kegla, które mają na celu wzmocnienie mięśnia krocza – mięsień ten pozwala na zatrzymanie strumienia moczu lub przyspieszenie oddawania moczu. Napinaj i rozluźniaj mięśnie miednicy, zmieniając tempo i intensywność skurczu. Za każdym razem, gdy oddajesz mocz, zatrzymując strumień moczu, pomagasz również wzmocnić mięsień krocza.
Leżąc na plecach lub jeżdżąc na rowerze wykonuj inne ćwiczenia fizyczne wzmacniające mięśnie dna miednicy, takie jak przysiady.
Seks powinien być regularny, ale niezbyt częsty – trzy razy w tygodniu; nie przechładzaj; nie zapomnij o wizytach u urologa.