Wbrew powszechnemu przekonaniu częstość występowania zapalenia gruczołu krokowego zidentyfikowana i potwierdzona badaniami laboratoryjnymi wynosi tylko około 9%. Jednak zapalenie gruczołu krokowego często powraca lub staje się przewlekłe.
Częstość występowania przewlekłych postaci zapalenia gruczołu krokowego, charakteryzujących się nieaktywnym procesem zapalnym i nieznacznymi, ale obniżającymi jakość życia, objawami klinicznymi jest trudna do oceny.
Oprócz ostrego i przewlekłego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego oddzielnie wyróżnia się zespół przewlekłego zapalenia miednicy mniejszej, w którym wykrywa się leukocyty w trzeciej porcji moczu lub nasienia, a także zespół przewlekłego bólu miednicy bez zmian zapalnych.
W powstawaniu i utrzymywaniu się objawów charakterystycznych dla przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego duże znaczenie mają czynnościowe zaburzenia oddawania moczu, wyrażające się wysokim ciśnieniem oddawania moczu, refluksem śródsterczowym, który tworzy turbulentny przepływ moczu, patogennym wpływem drobnoustrojów, reakcjami immunologicznymi, zmienionym stanem mięśnie dna miednicy.
Nawracające występowanie i nasilenie dolegliwości bólowych dolnych dróg moczowych (LUTS), zaburzenia snu oraz często erekcji znacząco wpływają na stan fizyczny i psychiczny mężczyzn.
Najczęściej objawy dolnych dróg moczowych u mężczyzn w młodym i średnim wieku są spowodowane procesem zapalnym w gruczole krokowym, jednak ze względu na wiek pacjenta zawsze konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej między gruczolakiem a rakiem prostaty.
Istnieją różne opinie dotyczące patogenezy przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, na podstawie których proponuje się różne metody leczenia. Leczenie ostrego zapalenia gruczołu krokowego zależy od zidentyfikowanego patogenu i obejmuje przede wszystkim leki przeciwbakteryjne, które mają największą penetrację do tkanki gruczołu krokowego.
Ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego wymaga pozajelitowego podawania antybiotyków bakteriobójczych, takich jak aminoglikozydy lub cefalosporyny III generacji. Leczenie trwa do ustąpienia gorączki i powrotu morfologii krwi do normy. W lżejszych przypadkach można przepisać fluorochinolony. Czas trwania leczenia fluorochinolonami w ostrym zapaleniu gruczołu krokowego wynosi 2-4 tygodnie.
W przypadku przewlekłego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego i przewlekłego zespołu zapalnego bólu miednicy przeprowadza się leczenie fluorochinolonami lub trimetoprimem. Następnie pacjent jest ponownie badany, a antybiotyki są kontynuowane tylko w przypadkach, gdy znany jest drobnoustrój, który spowodował chorobę lub gdy pacjent odnotował pozytywny efekt terapii.
Zalecany okres leczenia przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego wynosi 4-6 tygodni lub dłużej. W badaniach urodynamicznych wykazano wzrost ciśnienia cewki moczowej. W związku z tym zauważono, że skojarzone leczenie α-blokerami i antybiotykami jest skuteczniejsze niż monoterapia antybiotykami w zespole przewlekłego zapalenia bólowego miednicy. Przepisując przebieg terapii, lekarz powinien omówić z pacjentem czas jej trwania, prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych oraz potrzebę monitorowania skuteczności i bezpieczeństwa leczenia.
Fitopreparaty w leczeniu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego
Stosowanie preparatów ziołowych w leczeniu chorób prostaty ma długą historię. Dowody na skuteczność i bezpieczeństwo ziołolecznictwa uzyskano empirycznie.
Obecnie możliwość stosowania preparatów ziołowych powinna wynikać ze współczesnych poglądów na temat patogenezy i rozwoju procesów patologicznych, w szczególności w gruczole krokowym.
Procesy takie jak niedrożność czynnościowa, występowanie turbulencji w sterczowej cewce moczowej, patologiczny wpływ drobnoustrojów komensalnych, zmiany immunologiczne, zaburzają prawidłowy metabolizm. Niektóre naruszenia nieuchronnie prowadzą do innych. Na przykład przewlekłe zapalenie prowadzi do uszkodzenia i uszkodzenia komórek.
W normalnych warunkach organizm stale wytwarza produkty niecałkowitego utlenienia, tzw. wolne rodniki, których liczba wzrasta w różnych stanach patologicznych, w szczególności w stanach zapalnych. Zakłócenie zaopatrzenia tkanek w tlen, w którym tempo akumulacji aktywnych związków rodnikowych (rodników tlenowych, azotowych i chlorowych) przewyższa tempo ich neutralizacji, nazywamy stresem oksydacyjnym. W rezultacie stres oksydacyjny z czasem prowadzi do uszkodzenia tkanek, w tym gruczołu krokowego.
Biochemicy od dawna znają naturalne przeciwutleniacze: witaminy E, C i karotenoidy, ale nie mogą one poważnie wpływać na stres oksydacyjny. W ostatnich latach coraz więcej uwagi poświęca się bioflawonoidom, które są dziesiątki razy silniejsze w działaniu przeciwutleniającym niż witamina E, witamina C i beta-karoten. W sumie znanych jest ponad 6000 bioflawonoidów, z czego ponad 3000 to flawony i ponad 700 izoflawonów. Rośliny syntetyzują około 2% całkowitego węgla organicznego z fotosyntezy na flawonoidy lub inne polifenole.
Flawonoidy chronią rośliny przed promieniowaniem, promieniowaniem ultrafioletowym, utlenianiem, chorobami, infekcjami, bakteriami. Jednym z przedstawicieli roślin leczniczych zawierających bioflawonoidy jest zapomniany groszek (Hedysarum zaniedbania) - wieloletnie zioło z rodziny motylkowatych. Jest to niewielka roślina o wysokości 25-50 cm, która kwitnie od czerwca do sierpnia drobnymi, fioletowo-fioletowymi kwiatami.
Korzenie zapomnianego grosza zawierają flawonoid kwercetynę, saponiny i inne substancje biologicznie czynne. To właśnie pochodne kwercetyny wykazują działanie przeciwutleniające i są skuteczne u pacjentów z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego, co potwierdzają wyniki badań klinicznych.
Oprócz tych właściwości zawarte w korzeniach zapomnianego grosza katechiny mają wysoką aktywność witaminy P, wzmacniają ściany naczyń włosowatych i optymalizują mikrokrążenie. Korzenie zapomnianego grosza mają właściwości adaptogenne, co również decyduje o wartości włączenia rośliny do kompleksowej terapii pacjentów z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego.
Flawonoidy zawierają również rdest ptasi (Polygonum aviculare), jednoroczny chwast zielny o małych, eliptycznych liściach. Pojedyncza łodyga, wystająca z podstawy korzenia, obficie się rozgałęzia i tworzy masę zielonych pędów. Na tej niewymiarowej roślinie w maju pojawiają się obficie niepozorne zielonkawobiałe kwiaty. Rdestowiec zawiera również dużą ilość kwasu askorbinowego, witaminę K, prowitaminę A.
Środki na bazie ziela rdestowca znane są od dawna w praktyce urologicznej, ponieważ mają działanie moczopędne, przeciw dnie moczanowej i adaptogenne. Połączone przyjęcie zapomnianego grosza i rdestu drobiowego pozwala oczekiwać klinicznie istotnego efektu.
Dostępne w praktyce klinicznej fitopreparaty, które wykonuje się z zapomnianego korzenia kopiejki (korzenia i kłącza), a także ziela rdestowca, to nalewka z zapomnianego korzenia kopiejki.
Substancje biologicznie czynne wchodzące w skład nalewki zawierają naturalne przeciwutleniacze i substancje poprawiające mikrokrążenie, co determinuje zdolność tych preparatów ziołowych do zmniejszania nasilenia procesu zapalnego w gruczole krokowym i zespołu bólowego (odczucia bólu i ciężkości w kroczu , gruczołu krokowego).
Zwiększone krążenie w gruczole krokowym zmniejsza nasilenie objawów z dolnych dróg moczowych (m. in. częste, utrudnione oddawanie moczu, dyskomfort przy opróżnianiu pęcherza, osłabienie strumienia moczu i uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza), a także poprawia stan funkcjonalny tętnice jamiste.
Skuteczność kliniczna nalewki z korzeni zapomnianego grosza
Skuteczność nalewki badano w otwartym randomizowanym badaniu porównawczym. Celem pracy było zbadanie wpływu preparatów ziołowych na dynamikę zespołu bólowego, dane obiektywne i parametry laboratoryjne u pacjentów z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego.
Oprócz badania dolegliwości i wywiadu diagnozę potwierdzono w badaniach laboratoryjnych wydzielania prostaty w czystej postaci lub w moczu. W równoległych grupach z aktywną kontrolą oceniano skuteczność, bezpieczeństwo i tolerancję leku u pacjentów z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego.
W celu zobiektywizowania opisu objawów wykorzystano skalę objawów przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego (NIH-CPSI) amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia (National Institute of Health Chronic Prostatitis Symptom Index), analizę dzienniczków oddawania moczu oraz porównanie danych laboratoryjnych. U pacjentów wykluczono choroby urologiczne, którym mogły towarzyszyć podobne objawy (łagodny rozrost, rak prostaty), zmiany patologiczne w układzie nerwowym i przewodzie pokarmowym.
Przedłużony przebieg zapalenia gruczołu krokowego z okresowymi zaostrzeniami niekorzystnie wpływa na sferę emocjonalną i seksualną. Obserwacje i zmiany funkcji erekcji na tle przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego u pacjentów otrzymujących lek prowadzono również za pomocą standardowych kwestionariuszy. Równolegle oceniano bezpieczeństwo leku w porównaniu z innymi lekami ziołowymi.
W celu wyjaśnienia skutecznej dawki nalewki z korzeni zapomnianego grosza pacjentów podzielono na dwie grupy. Pierwsza grupa, składająca się z 30 osób, otrzymywała nalewkę w ilości 1 łyżeczki 3 r/dzień. Pacjenci drugiej grupy, która również składała się z 30 osób, przyjmowali nalewkę 2 łyżeczki 3 r/dzień.
Podział pacjentów na grupy przeprowadzono metodą prostej randomizacji, co umożliwiło badanie działania leku w jednorodnych grupach. Lek Red root plus przepisano na pusty żołądek, co najmniej 30 minut przed posiłkiem. Przed użyciem fiolkę z lekiem wstrząsano, a pojedynczą dawkę rozpuszczano w 1/3 szklanki wody. Czas trwania leczenia wynosił 30 dni.
Grupa kontrolna 20 pacjentów z ustaloną diagnozą przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego otrzymywała leczenie innym preparatem ziołowym przez ten sam okres. Kryterium skuteczności w grupach, które stosowały 1 łyżeczkę nalewki 3 r/dobę, 2 łyżeczki 3 r/dobę lub przyjmowały lek porównawczy były zmiany w objawach klinicznych na podstawie wywiadów z pacjentami, danych kwestionariuszowych i dzienniczków oddawania moczu. Wszyscy pacjenci objęci badaniem ukończyli badanie.
Średni wiek pacjentów z pierwszej grupy, którzy otrzymali nalewkę z korzeni zapomnianego grosza, 1 łyżeczka 3 r / dzień, wynosił 45, 5 (37–56) lat (dalej wskazana jest mediana, a także 25. i 75. percentyla). Średni wiek pacjentów z drugiej grupy, którzy przyjmowali nalewkę 2 łyżeczki 3 r/dobę, wynosił 45, 5 (33–55) lat. Średni wiek pacjentów w grupie kontrolnej wynosił 48 (36–59) lat.
Nie było statystycznie istotnych różnic w wieku pomiędzy grupami (p = 0, 63) (dalej zastosowano ANOVA). Należy zauważyć, że przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego wykryto u osób w wieku najbardziej aktywnym i produkcyjnym, dla których szczególnie ważne jest zachowanie erekcji i funkcji rozrodczych. Spośród wszystkich pacjentów włączonych do badania 26 (32, 5%) miało w wywiadzie choroby przenoszone drogą płciową. Rozkład w grupach takich pacjentów był taki sam.
Przed podaniem nalewki 57 (71, 3%) pacjentów otrzymało leczenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego. Najczęściej była to antybiotykoterapia i/lub α-blokery. Rozmieszczenie pacjentów, którzy byli wcześniej leczeni, a także rodzaj leczenia nie różniły się istotnie w grupach, co potwierdza współczesne poglądy na temat patogenezy, a tym samym metod leczenia przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego.
W celu obiektywnej oceny objawów i ich nasilenia oraz jakości życia chorych zastosowano skalę NIH-CPSI, która jest zalecana zarówno do oceny wyjściowej, jak i monitorowania stanu chorego. Początkowo poziom zespołu bólowego według skali NIH-CPSI przed wyznaczeniem leczenia w grupie, która otrzymała nalewkę z korzeni zapomnianej kopiejki, 1 łyżeczka 3 r / dzień, wynosił 13 (10-15) punktów; w grupie, która otrzymała nalewkę 2 łyżeczki 3 r/dzień - 12 (10-15) punktów. W grupie kontrolnej wskaźnik ten wynosił 13 (10-15) punktów. Nasilenie bólu między grupami nie różniło się istotnie statystycznie (p = 0, 846).
Grupy pacjentów były jednorodne zarówno pod względem lokalizacji, jak i nasilenia zespołu bólowego, co jest szczególnie ważne ze względu na różnorodność objawów klinicznych tej choroby.
Ponieważ zaburzenia oddawania moczu odgrywają ważną rolę wśród rzekomych przyczyn wystąpienia i nawrotów przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, a mianowicie niedrożności podpęcherza, dyssynergii wypieracz-zwieracz, podwyższonego ciśnienia w świetle cewki sterczowej i refluksu śródsterczowego, szczególną uwagę zwrócono na rozkład pacjentów według obecności i nasilenia LUTS w obecności bólu i dyskomfortu. Początkowo w grupie pierwszej wskaźnik ten wynosił według skali NIH-CPSI 2 (1-3) punkty, w grupie drugiej 2 (1-3) punkty, a w grupie kontrolnej również 2 (1 -3) punkty.
Nasilenie zaburzeń układu moczowego w grupach nie różniło się istotnie statystycznie (p = 0, 937). Badane grupy były jednorodne pod względem LUTS. Nie było różnic między grupami i wynikami analizy dzienniczka oddawania moczu. Można śmiało powiedzieć, że LUTS były związane z chorobą prostaty, a nie z zaburzeniami czynności pęcherza moczowego czy bilansu wodnego.
Maksymalna częstość oddawania moczu według uroflowmetrii w grupie pierwszej wynosiła 13, 3 (11, 8-14, 2) ml/s, w grupie drugiej 13, 2 (12, 1-14, 0) ml/s, a kontrolnej 13, 0 (11, 8-14, 6) ml/s. s. Nie było istotnych statystycznie różnic w tym wskaźniku w grupach (p = 0, 996). Zalegająca objętość moczu w grupie pierwszej, drugiej i kontrolnej wynosiła odpowiednio 23, 0 (20–26), 23 (18–25) i 20 (16, 5–24) ml. Według tego wskaźnika grupy pacjentów również nie różniły się (p = 0, 175).
Można stwierdzić, że u pacjentów z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego w badanych grupach nie stwierdzono wyraźnych naruszeń funkcji zbiornika i funkcji opróżniania pęcherza moczowego, ale istniejące LUTS pozwalają podejrzewać źródło objawów patologicznych na poziomie cewki sterczowej .
Duże znaczenie ma również subiektywne postrzeganie przez pacjentów objawów przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego. Różne nieprzyjemne doznania o różnym nasileniu, które mają tendencję do powtarzania się, często nieprzewidywalne, znacząco zakłócają zwykły tryb życia mężczyzn. Znajduje to odzwierciedlenie nie tylko w ich nastroju, ale także w aktywności społecznej. Dlatego badanie jakości życia, które zależy od ciężkości choroby, jej nawrotu i konsekwencji, służy również jako kryterium skuteczności leczenia.
Przed wyznaczeniem leczenia w grupie otrzymującej nalewkę z czerwonego korzenia plus 1 łyżeczkę 3 r/dobę jakość życia według kwestionariusza oceniono na 6 (5-9) punktów, w grupie otrzymującej nalewkę na 2 pkt. łyżeczki 3 r / dzień, - 8 (6-9) punktów, aw grupie kontrolnej - 6 (3-9) punktów. Nie było istotnych statystycznie różnic między grupami dla tego wskaźnika (p = 0, 22).
Łączny wynik w skali NIH-CPSI w grupie pierwszej wyniósł 22 (19–25), w grupie drugiej 23 (19–25), a w grupie kontrolnej 22 (18–25) (p = 0, 801). . Grupy były więc jednorodne nie tylko pod względem sumy punktów w skali objawów przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, ale także w poszczególnych jej składowych. Wszyscy pacjenci odpowiadali na pytania w męskiej skali oceny funkcji kopulacyjnej (MCF). W pierwszej grupie wskaźnik wyniósł 31 (23–41) punktów, w drugiej 34 (27–39) punkty, w trzeciej 34 (26–37) punkty. Wpływ przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego na erekcję również pozostaje przedmiotem badań.
We wszystkich trzech grupach zakres wartości jest dość szeroki. Świadczy to o indywidualnym stopniu reakcji mężczyzny na istniejące objawy i zaburzenia. Jednak rozkład pacjentów z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego z różnymi stanami erekcji na grupy przed wyznaczeniem leczenia nie różnił się (p = 0, 967). Tak więc na początku badania udało się utworzyć trzy grupy pacjentów z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego, które były jednorodne pod względem wieku, rodzaju i nasilenia objawów klinicznych wpływających na jakość życia. Jednocześnie wykluczono naruszenia funkcji zbiornika i ewakuacji pęcherza.
Po 30 dniach leczenia oceniono symptomatologię w utworzonych grupach. W grupie pacjentów, którzy otrzymali nalewkę z korzeni zapomnianego grosza, 1 łyżeczka 3 r/dobę, według kwestionariusza kontrolnego, odnotowano 51% spadek częstości i nasilenia bólu i dyskomfortu. Na tle przyjmowania nalewki 2 łyżeczki 3 r / dzień odnotowano zmniejszenie nasilenia objawów o 55%.
W grupie kontrolnej objawy patologiczne zmniejszyły się o 37%. Różnice pomiędzy trzema grupami pacjentów były istotne statystycznie (p = 0, 029). Nie stwierdzono jednak statystycznie istotnych różnic między pierwszą a drugą grupą. W ten sposób możliwe jest osiągnięcie klinicznie znaczącego efektu przy minimalnych dawkach leku. Ponadto statystycznie istotne różnice pozostały w redukcji objawów patologicznych w ocenie każdej z grup, które przyjmowały nalewkę z korzeni zapomnianego grosza, w porównaniu z grupą kontrolną.
Według ankiety odnotowano poprawę wskaźników oddawania moczu u pacjentów z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego w trakcie leczenia, jednak różnice były nieistotne statystycznie zarówno pomiędzy grupami otrzymującymi nalewkę z korzeni zapomnianego korzenia groszku pospolitego w różnych dawkach, jak i w porównaniu z Grupa kontrolna.
Analizując dane z dzienniczka oddawania moczu uzyskane po przebiegu leczenia, nie stwierdzono również statystycznie istotnych różnic we wszystkich trzech grupach. Zgodnie z wynikami kontrolnej uroflowmetrii we wszystkich grupach odnotowano wzrost maksymalnej częstości oddawania moczu, który wynosił od 5 do 12%. Objętość zalegającego moczu u pacjentów, którzy otrzymywali lek w różnych dawkach oraz u pacjentów, którzy otrzymywali leczenie ziołowym lekiem porównawczym, zmniejszyła się o 4–6%. Różnice między grupami nie były istotne statystycznie.
Fakt ten można wytłumaczyć stosunkowo krótkim okresem stosowania, a także brakiem w nalewce składników Red Root plus, które miałyby działanie podobne do α-blokerów i inhibitorów 5α-reduktazy. Głównym składnikiem aktywnym leku są związki z grupy bioflawonoidów, które wykazują różnorodne działanie, przede wszystkim przeciwutleniające i przeciwzapalne.
Według danych z ankiety kontrolnej, na podstawie powtarzanych kwestionariuszy, po 30 dniach leczenia odnotowano poprawę wskaźnika jakości życia. W pierwszej grupie wskaźnik ten zmienił się o 55%, w drugiej o 59%, aw kontrolnej o 39%. Różnice w dynamice zmian jakości życia na tle stosowania nalewki z korzeni zapomnianego grosza oraz w grupie kontrolnej były istotne statystycznie (p = 0, 008).
Należy zauważyć, że grupy, które otrzymywały nalewkę w różnych dawkach, nie różniły się istotnie dynamiką jakości życia. Analiza zmian jakości życia potwierdza adaptogenne działanie składników preparatu ziołowego zawierającego zapomniany groszek i ptak góralski. Ogólny wynik NIH-CPSI po 30 dniach leczenia zmniejszył się we wszystkich trzech grupach. W pierwszej grupie zmniejszył się o 50%, w drugiej o 52%, aw trzeciej o 29%. Jednocześnie zaobserwowano tę samą tendencję, co w analizie innych wskaźników.
Różnica była istotna statystycznie między pacjentami otrzymującymi nalewkę z korzeni zapomnianego korzenia groszkowego a pacjentami z grupy kontrolnej i nie było różnic między grupami otrzymującymi lek w różnych dawkach.
We wszystkich trzech grupach pacjentów odnotowano taki sam wzrost sumy punktów według kwestionariusza ICF (p = 0, 455). Zmiana wskaźnika we wszystkich grupach wyniosła nie więcej niż 10%. Nie było statystycznie istotnych różnic między grupami.
Poprawa funkcji kopulacyjnej może być związana przede wszystkim ze zmniejszeniem objawów patologicznych gruczołu krokowego, zmniejszeniem LUTS, właściwości adaptogennych i poprawą mikrokrążenia. Interesujący jest stan gruczołu krokowego na tle stosowania preparatów ziołowych. Świadczy o tym analiza wyników powtórnego badania wydzielania gruczołu krokowego.
Jeśli początkowo grupy pacjentów nie różniły się obecnością i liczbą leukocytów w wydzielinie gruczołu krokowego (p = 0, 528), to po 30 dniach leczenia we wszystkich grupach odnotowano zmniejszenie nasilenia procesu zapalnego. W grupach, które otrzymały nalewkę z korzeni zapomnianego grosza, nastąpił istotny statystycznie (p=0, 028) spadek liczby leukocytów w porównaniu z grupą kontrolną. Zmiana dawki leku nie wpłynęła na dynamikę spadku leukocytów.
Według badań wydzielania gruczołu krokowego stwierdzono znaczne zmniejszenie nasilenia procesu zapalnego oraz poprawę stanu funkcjonalnego gruczołu krokowego.
Różne leki ziołowe zawierają indywidualny zestaw bioflawonoidów o różnej sile działania. Podobno połączenie kłączy i korzeni zapomnianego grosza i rdestu zawiera bioflawonoidy, które działają przeciw skutkom stresu oksydacyjnego w tkance gruczołu krokowego. Można to założyć na podstawie wyników skuteczności leku i braku różnic zależnych od dawki. To założenie powinno jednak zostać potwierdzone dalszymi badaniami.
Wniosek
Wśród metod leczenia zapalenia gruczołu krokowego znaczące miejsce zajmuje stosowanie preparatów ziołowych. Skuteczność tej grupy produktów leczniczych potwierdza doświadczenie kliniczne. Jednak prowadzenie randomizowanych badań klinicznych oceniających skuteczność preparatów ziołowych w oparciu o współczesne wyobrażenia o substancji czynnej, pozwala na nowe podejście do ziołolecznictwa.
Uzasadnieniem skuteczności bioflawonoidów roślinnych jest teoria stresu oksydacyjnego, zgodnie z którą produkty niekontrolowanego utleniania wolnych rodników mają szkodliwy wpływ na komórkę i powodują liczne zaburzenia w funkcjonowaniu narządów i układów.
Biorąc pod uwagę powyższe, wydaje się możliwe stwierdzenie, że fitoterapia z użyciem nalewki z zapomnianego korzenia groszku pospolitego - leku o wyraźnym działaniu przeciwzapalnym i przeciwutleniającym - jest najskuteczniejsza zarówno w kompleksowym leczeniu pacjentów z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego, jak i w monoterapii w celu zapobiegania temu zjawisku. choroba.